بزرگسال

از نظر علم روانشناسی ، بزرگسالی به دوره ای از زندگی انسان گفته می شود که رشد جسمی وی تقریبا به اتمام رسیده باشد و هنوز نشانه هاای تنزل و افول دوران پیری آشکار شده باشد. یعنی دورانی از عمر که تواناییهای آدمی صعود یا نزول چشمگیری نداشته باشد و از سیری تقریبا یکنواخت برخوردار باشدولی از نظر آموزشی پیری نیز جز دوره بزرگسالی محسوب می شود

پس بزرگسال کسی است که از نظر جسمی به مرحله تکامل رسیده است از سوی دیگر بزرگسال معمولا از لحاظ ذهنی ، عاطفی و اجتماعی نیز در حد خود رشد کرده و دارای شخصیت اجتماعی ـ اقتصادی و شغلی است. بزرگسال دوران کودکی و نوجوانی را پشت سر گذارده و به مرحله ای رسیده است که در نظر اجتماع، خانواده و محیط کار از شخصیت حقوقی ، اجتماعی و انسانی برخوردار است و مسئولیت های متعدد و متفاوتی را در این رابطه به عهده دارد.

اما بزرگسال بیسواد کسی است که ضمن برخوردار بودن از خصوصیات فوق به دلیل مسائل و مشکلات فراوان اجتماعی ، اقصادی، فرهنگی ، خانوادگی و غیره تا کنون بیسواد مانده و هنوز از نعمت خواندن و نوشتن برخوردار نشده است.

پس او فردی بی استعداد ، ناتوان و عاجز نیست بلکه انسانی است که ضمن داشتن کلیه تواناییهای انسانی هنوز نتوانسته مهارتهای خواندن و نوشتن را کسب کند.